Rozdział 5 "To miał być podryw?"

Dedykacja dla wszystkich 😘

...
- To miał być podryw?
- Tak - przesunął się o jeden krok, co sprawiło że staliśmy niebezpiecznie blisko
Zastanawiam się czego jeszcze nie ma mamy
I to jest dziwne że jeszcze ani jedno auto nie pojawiło się na drodze, cisza...
Chociaż może to lepiej, więcej czasu spedzę z nim
- Wiesz że masz śliczne oczy? - pyta
- Nadal podryw? - śmieję się krótko
- Są takie, czekoladowe
- Słodki jesteś
- Ty też - bierze mój kosmyk włosów i daje go za ucho
Nieświadoma tego, słyszę dźwięk auta, odwracam głowę i widzę moją mamę
- Wiesz muszę już lecieć - chłopak daje mi do ręki zieloną karteczkę i z uśmiechem odchodzi
Patrzę na kartkę a na niej widnieje 9 cyfr
- Przystojny - odzywa się jako pierwsza
- Kto? - pytam zdziwiona
- No ten chłopak - odparła
- Mamo... - mruknełam
- No co? Jak ma na imię?
- Mamo...
- Już, dobrze - zaśmiała się
- No powiedz chociaż jak ma na imię - zapytała udając minę zbitego psiaka
Popatrzyłam na nią wzrokiem " Serioo?"
- No dobra, Leon - odparłam naburmuszona, chociaż z leciutkim uśmiechem
Reszta drogi, na szczęście minęła nam bez rozmów

Siedząc w fotelu trzymam w ręku karteczkę z jego numerem
- Zadzwonić? - zastanawiam się
Przerwywa mi dźwięk mojego telefonu
Biorę bo do ręki, na wyświetlaczu widnieje zdjęcie Lu

- Hey Vilu - odzywa się
- Hey
- Masz na dzisiaj plany?
- Chyba nie, a czemu pytasz?
- Wpadniesz? - pyta
- Jasne czemu nie
- Za chwilę będę - odpowiadam i się rozłączam
Porywam swoją torebkę i oczywiście mój plecaczek z butlą tlenu i wychodzę
Prowadząc auto dopiero uświadamiam sobie że tam też mieszka Leon
Moje chwilowe zamyślenie prawie doprowadziło do wypadku
Przepraszam kierowcę skinieniem głowy, i odojeżdżam  
Powoli podchodzę do drzwi i pukam, drzwi się otwierają...

Hey!
Witam was w kolejnym rozdziale tej opowieści 
Jest krótki, wiem
Ale poświęciłam chwilę czasu, który miałam wykorzystać na naukę z chemii
Mam nadzieję że się podoba 
Do następnego

Buziam😘
Tila❤