Rozdział 1

"Ludmi?"

Te jego tęczówki...
-Hej jestem Leon-wstał z miejsca i poszedł do mnie.
-Vioolleettaa-zająkałam się podając mu rękę.
-Śliczne imię dla pięknej dziewczyny-uśmiechną się szeroko na co ja spaliłam buraka.
-Eee, ty nie podrywaj mi siostry-oburzył się Fede wchodząc po między nami.
-Ok dobra, już nie wolno się przywitać-zaśmiał się Leon unosząc ręcę w geście obronnym.
-Fedee!!-zdarłam się na niego.
-No co?
Nic już nie odpowiedziałam tylko pposzłam do swojego pokoju i rzuciłam się na łóżko.
-Vilu nie gniewaj się-mówił Federico siadając na łóżku.
-Jesteś jak rodzice-oburzyłam się.
-Czyli aż taki stary-odpowiedział przestraszony podbiegając do lustra na mojej szafie.
-Serioo?-zaśmiałam się.
-Noo, wiesz te zmarszczki i wogule, to straszne-przestraszył się a ja rzuciłam w niego poduszką.
Nagle przerwał nam dzwonek do drzwi.
-To pewnie Ludmiła-odpowiedział ucieszony Fefe.
-Ludmiła-zapytałam nie dowierzając.
-Tak,wychodzimy więc jutro się...-nie dałam mu dokończyć bo pogoniłam na duł.
-Ludmi?
-Vilu?-szybko do niej podbiegłam i przytuliłam.
Lu to dziewczyna Fede, poznał ją kiedy tu przyjechał czyli są ze sobą 3 lata.
Jesteśmy jak siostry, mówimy sobie o wszystkim, potrafimy przegadać 3 godziny prrzez telefon.
-Nie wiedziałam że  przyjedziesz, na ile zostajesz?-zapytała uradowana.
-Na zawsze-odkrzyknełam.
-Aaaaa...-zaczeła piszczeć.
-Coo, co się dzieje?-zapytał przestraszony wybiegając z kuchni z nożem.




Hello 
Wiam was w ten sobotni poranek.
Oto jedyneczka Fede opiekuńczy.
Spotkanie Leonetty, itd.
Tak no ten...
Do jutra ludziska!

Buziaczki;*
Tila